Deze plek, diep in het bos, is sinds kort ook beschermd natuurgebied. De vijver werd eeuwen geleden uitgegraven voor kleiwinning.

Er stond een eenzame woning, groot, in bruine artisanale baksteen. Het was een steenbakkerij uit de 19de eeuw. Wellicht na WOII verlaten, omdat de beschaving niet tot hier geraakt was: geen leidingwater, geen electriciteit, geen telefoon. Er graasden nog koeien. Je kon er dromen van het leven van vorige eeuwen. Er was een ijskelder. Misschien is die er nog. De plek was een geheim paradijs voor natuurliefhebbers. De eerste Vlamingen kwamen er in de jaren zeventig. In de loop der jaren verkruimelde de ruïne.

 

1972. Het was een romantische bende. Ze waren met de fiets gekomen, vanaf het laatste station in België, Couvin. Van daaruit de 135km gefietst die he  van hun kamp in Les Charmontois in de Argonne scheiden. Een Franse tijdgenoot herinnert zich de allure van deze Vlamingen: slechts enkelen spraken een mondje Frans: ze zagen een vogel in de lucht en allen tegelijk gooiden ze hun fiets tegen het asfalt, zo midden op straat, en de verrekijker in één ruk voor de ogen. De wielen van de fietsen draaiden hulpeloos in de lucht. Vreemde vogels, weliswaar, na een decenium of twee ontdekten ook locals het plezier van de observatie.

“Na een voorbereidend kamp in 1972 organiseerden Wielewaaljongeren Schelde-Leie in 1973, 1974 en 1975 natuurstudiekampen in de Argonne. Vanuit ‘Chez Claudine’ in Les Charmontois werd te voet en met de fiets de streek verkend en werden vogels, planten, libellen, vlinders gedetermineerd. De streek was toen nog veel rijker aan natuur dan nu. De deelnemers van toen en velen die daarna nog volgden kijken met verwondering en ook weemoed terug op die dagen in de Argonne… ” Rik Desmet

Cheminel is een bijzondere plaats. Een prachtige waterspiegel omzoomd door het onmetelijke eikenbos. Cheminel werd totaal onverwacht de laatste rustplaats van één van hen. In 1974 op een warme zomerdag namen ze een duik in het koele water. Om één of andere reden kreeg Paul een schok en zonk verkleumd en machteloos, hij verdween in het donkere water zonder dat iemand hem ter hulp kon komen. Wij kwamen er vaak, doorheen de jaren, de mooie steenbakkerij verviel, verdween, maar steeds voelden we de aanwezigheid van deze uitgelaten, blije natuurliefhebber.